Eerst campagne, dán champagne

Wat is dit genieten voor types zoals ik. De aanloop naar de lokale gemeenteraadsverkiezingen. Ik sta heel even stil en kijk om me heen. Jajaja jawél, ook ík kan even pas op de plaats maken.. Het is van alles wat, bloedserieus, hilarisch, tenen krommend gênant, gestructureerd en chaotisch.
Ik heb geen strijdplan. Ik ben wie ik ben en dat zou genoeg moeten zijn. Natuurlijk heb ik ook geappt en mijn socials ingezet. En fair enough dat is óók klinken poetsen. 'Klinken poetsen' voor mij is dit nu al dé term van 2022. En jazeker, ik sta ook met mijn eigen visitekaartjes op de foto (goeie selfie trouwens Juud. Yes thanks mate!)
Maar wat jammer, wat jammer het is net alsof nu ik met mijn hoofd op een poster sta iedereen denkt dat we alleen nog maar over (lokale) politiek kunnen praten. Hey mensen! Ik ben gewoon mezelf, jullie ook...? Mijn motto: Eerst campagne, dán champagne!

En jaaaa... Ik heb het nu zélf over de lokale politiek en poest klinken met Jif. Maar ja hallo, ik moet het ook even kwijt. Er zit toch wel heel veel positiviteit aan het geheel. Ik word er namelijk heel blij van merk ik. Mocht je nu willen stoppen met lezen, dat kan. Wil je halverwege stoppen met lezen; dat kan ook, maar dan kun je net zo goed even doorlezen. Ik heb van mijn moeder geleerd dat je moet afmaken waar je aan begint, niet liegen en lief zijn. 

"Heb jij geen strijdplan?" Oei, slechte voorbereiding. Wel nee! Ik weet toch waar ik voor sta, ik weet wat ik doe, waar ik heen wil, wat ik ga doen, wat ik wíl doen en dat ligt niet ver van hetgeen dat ik al doe, dus ik ga gewoon door met de dingen die ik al deed. (oké, is dat te volgen?). What you see is what you get. En dat kan heel leuk zijn, maar soms ook niet zo leuk. Ik heb een fantastisch team van campagne runners en dankbaar voor deze mensen. Ik hang voor de ramen.. Jajaja de grap van dat ik achter het raam sta hebben we al gemaakt. Jullie zijn fantastisch. Ik heb gehoord dat mijn core competentie 'Enthousiasme' is en mijn directe tweede met datzelfde enthousiasme mensen pootje lappen of de kop afbijten. Of het een compliment is.. ach wat. Dat dus.

Ik kan mij als in de persoon Judith heel goed plaatsen in het gedachtengoed van de GBBL en ja er zijn nuances, klopt. Die zijn er toch altijd? Ik ben dan ook niet de blauwdruk van de partij, maar wel blij met deze club mensen om mij heen. En noem het naïef, maar dit is hoe ik het zie: De inhoud van ons verkiezingsprogramma is keurig! Mooie pijlers en uitgangspunten, genoeg werk aan de winkel. Dat is waar de partij voor staat, het gedachtegoed van deze mooie club. Dán de persoon op de lijst. Mensen uit Landgraaf gaan volgende week maandag, dinsdag of woensdag op mij stemmen, omdat ze vertrouwen in mij hebben. Om wie ik ben, wat ik gedaan heb, wat ik doe, omdat ze het mij gunnen, omdat ik een (jonge) vrouw ben, of ze me gewoon ergens van kennen. Dat kan zijn familie of vrienden, kennissen vanuit mijn werkverleden bij Humankind of de Gezonde Basisschool van de Toekomst. Dat kan zijn vanuit mijn huidige werkgever The MoveFactory en vanuit evenementen als Avond4Daagse Landgraaf of de 50+ Fietstocht. Van de voetbalvereniging of van Kiekes Wead.. Gewoon gezellig an d'r tieëk of in de rij bij de kassa. Van de meiweek in de Grunsjtroat of geweun oet ut durp. Maar de meesten stemmen niet, omdat ik ze deze week geappt of getipt heb. Ook niet omdat ik met mijn bullus op een poster sta. Natuurlijk moet en helpt dat. We moeten zichtbaar zijn. Zo tegenstrijdig ben ik ook weer niet, want ik sta er wél en stuur ook mijn achterban een berichtje of ze het al hebben gezien, ik sta ook op die markt met mijn partijmaatjes en ik praat ook met mensen. In mijn berichtjes schrijf ik er zelfs bij dat ik niet van 'klinken poetsen' hou, nah hoe wil je het dán noemen? Touché. Dat heet campagne voeren en zichtbaar zijn. Uhuh nice try. 

Nu ben ik van mezelf al redelijk aanwezig en zichtbaar of misschien beter: hoorbaar. En jazeker ik wil inventariseren en nátuurlijk wil ik weten hoe ik in de markt lig. Als ik langs een groepje bouwvakkers loop en ze fluiten niet, vraag ik me ook af wat er mis is. Ohjee zijn we al klaar voor dit soort grappen op dit moment?
Ik vind het gewoon reuze spannend, heb er zin in. Je kunt het vergelijken met de première van Kiekes Wead. Dat moment wanneer je wacht, totdat je de eerste keer op mag. Wat zijn mijn kansen, wat zijn mijn risico's? Risico's? Hmm oké, ik houd het bij die kansen. Maar als volgende week woensdag blijkt dat het niet genoeg was, dan heeft Landgraaf zich uitgesproken en ben ik niet de persoon die Landgraaf zoekt. Simpeler kan ik het niet maken. Eerst campagne, dán champagne! En of dat nu is om te vieren dat we blij zijn, of om het verdriet te verdrinken zien we dan wel weer. 

Mensen die mij een beetje kennen weten dat mijn gedrevenheid en enthousiasme geen grenzen kent. Heel vermoeiend, ja echt ik kan gewoon moe zijn van mezelf. Maar direct ook heel energiek. Ik ga door totdat ik in ieder geval in de buurt ben van het gewenste resultaat. Dus als ik ergens voor ga, dan ga ik ervoor. - Stilte - Wát een ontzettende dooddoener is dit dan, Juud?! Enfin het heeft in deze wel acht jaar geduurd voordat ik 'ja' zei,  ik zal het er maar niet over hebben hoe lang ik er al op wacht ook eindelijk eens écht 'ja' te zeggen. Iets met een man en toestemming van m'n vader, op één knie enzo je kent het wel. Horen jullie mijn frustratie? jaja die zit diep. Oké, ik dwaal af. Maar toch! Ook een leuk thema trouwens 'Trouwen'. Andere keer doen? 

Let's get back, let's get back to busines..
Reactie van familie en vrienden zijn heel uiteenlopend; van 0 reactie en compleet negeren van dit thema tot meedenken, running mates en benoeming tot burgemeester, al dan niet minister president. Interessant om te ervaren hoe daarin de persoonlijke meningen over dit thema tot uiting worden gebracht. Ik loop gewoon niet in de pas, ik dans niet in de maat. Ik doe niet zoals men wil dat ik doe. Ik ben me terdege bewust van dit feit. Het is ook niet dat ik opzettelijk tegendraads ben. Oké, soms wel, soms ben ik een heks. Hou op met me over the Voice en #metoo incidenten, want wij vrouwen kunnen er wat van! Uiteindelijk valt en staat alles met wat ik wil en wat de inwoner van Landgraaf daarvan vindt. Ik wil het helemaal niet voor iedereen goed doen, dat kan ook helemaal niet. Maar in deze tijden vliegen de succeswensen en de modder tegelijkertijd langs je oren. Soms blijkt succes gewoon modder te zijn. Heel eerlijk ik heb toch ook helemaal geen idee, vriend of vijand, wat is gebruikelijk en wat is not done. Wie is er oprecht zichzelf en wie wilt zieltjes winnen. It's all in the game. Dan vertrouw je op jezelf en dat kan ik vrij aardig. Ik ben niet gevoelig voor wat anderen vinden. Dat wil niet zeggen dat ik niet open sta voor andermans mening of afkeur dat een ander het helemaal anders doet. Integendeel. Mooi dat we het allemaal op onze eigen unieke manier neerzetten. Altijd inspiratie. Soms om dingen ook te doen, soms om dingen juist niet te doen.
Een greep uit de quotes van mijn achterban (klinkt cool he?): "Boh Jaaa, leuk man!" "Jezus, dat jij daar tijd voor hebt." "Ach wat, Juud jij hebt energie voor tien, toch?" "Echt iets voor jou!" "Stel je voor jij moest stil zitten." "Juud, moet je dit wel doen, je hebt het al zo druk." "Verdomme, moet ik nu alweer qua werkavond met je ruilen?" "Ik ben bang dat het je gaat lukken" "Zoek je een hobby". De leukste is toch wel van mij oom, de broer van mijn vader: "Wat ben ik trots, mijn nichtje gaat naar het front". Heerlijk. 

Heel simpel: Ik heb het niet druk. Ik doe veel, maar heb het niet druk. Druk is voor mij iets negatiefs, iets dat zwaar op je schouders ligt en dat is er niet. Wás er een tijd geleden wél, nu niet. Als ik íets van die periode geleerd heb is het tevreden en happy zijn met mezelf. Dat ben ik, helemaal vrij. Met fijne aan- en toevoegingen die voor míj goed voelen. Sommige periodes, fases en situaties zijn niet gelopen zoals ik mezelf het gedacht had, niet leuk, maar het loopt hoe het loopt. Wat nu is, is nu en wat de toekomst brengt zien we wel weer. Ik ben er content mee. Is het perfect? Nee man, bij lange na niet. Ik heb al heel wat onhandige keuzes gemaakt. Ik heb een hele waslijst met dingen die anders kunnen, maar ik ben 100% oké met dat ik zo ben. Ik ben blijkbaar altijd zo geweest. En dat is dus precies zoals ik het nu toepas. Dit ben ik vóór, tijdens en na de campagne. Meer kan ik er niet van maken. Respect voor mijn collega's die het anders doen en hoop dat ze het blijven doen. Laat zien wie je bent, presenteer je eigen identiteit. Ik heb gewoon liever dat je mijn blogs en appjes leest en daarop reageert, dan dat je één keer in de vier jaar mijn postkaart op de deurmat vindt of een politiek verantwoord telefoontje krijgt. Daar ben ik gewoon niet zo goed in, voelt niet natuurlijk. Dus laat gaan, laat gaan de mensen die daar wél goed in zijn, want er zijn vast een hoop mensen die daar wél op zitten te wachten. 

Eigenlijk doe ik niets anders dan ik al deed, alleen een beetje meer.. Tadaa dit past toch perfect bij mijn werk, mijn hobby's in combinatie met mijn thuissituatie. 
Op mijn werk ben ik elke dag bezig met lokale overheid, verbindingen leggen, initiatieven bundelen, ideeën ontwikkelen en tot uitvoering brengen, kritisch kijken, monitoren, evalueren, aan- en toepassen, netwerken en weer opnieuw beginnen. Van de Wijkgerichte aanpak in Ubach over Worms voor jeugd en volwassen, tot Landgraaf breed opstarten van een onderzoek naar beweeg- en sportaanbod voor onze senioren en van JOGG regisseur tot bewaker van het sociaal domein. Wat een feest. Mijn hobby's; de Avond4Daagse Landgraaf en toneel vereniging Kiekes Wead, nah meer politiek correct kan ik het niet maken.. En thuis met een heerlijk doorsnee samengesteld gezin; man, vijf kinderen (waarvan vier pubers, één meisje tussen vier jongens en uiterst links, uiterst rechts en alles er tussenin gerepresenteerd wordt) en dan nog twee honden (een dwerg Teckel en een Vizsla, ja dat dus) bevind ik me dagelijks in debat, behandel ik kamer vragen, dien en ontwijk ik moties van wantrouwen (wat een ellende ook). Een ochtend bij ons zevenen -correctie negenen- is als de scene van Home Alone I waarin de hele familie 's ochtend zich klaarmaakt voor vertrek naar het vliegveld, hoor je dat muziekje al? Anyway, volgens mij ben ik er helemaal klaar voor. 

En zoals ik eerder zei, misschien naïef, het kan arrogant overkomen, ik noem het trouwens liever zelfverzekerd, maar ik denk echt dat ik een verschil kan maken. Ik heb een hele reeks aan persoonlijke kenmerken die anderen niet bezitten en nu goed van pas komen. Of die kenmerken positief of minder positief zijn, laat ik even in het midden. 

De jaren dat ik qua werkzaamheden naadloos aansluit bij onze lokaal en provinciaal politiek beleid is me eens te meer duidelijk geworden dat Landgraaf, de oostelijke Mijnstreek en zelfs heel Zuid-Limburg geen afspiegeling is van Nederland. (Joh?!.. jow).  Hoewel ik me in het landelijke beeld en groter denken kan verplaatsen, is mijn visie dat je de landelijke politieke ideeën niet over onze lokale politiek kunt leggen. Gaat in mijn optiek gewoonweg niet zonder frictie en forceren. Luisteren en maatwerk i.p.v. praten en opleggen. Nee, ik ben niet opzoek naar een politieke discussie, in Godsnaam bespaar het jezelf, maar ik deel mijn kijk op de zaak. En misschien denk ik te makkelijk, kan. Geen idee, ik ga het ervaren. 
Ik ben ook niet de persoon die klakkeloos uitgaat van de ervaring, mening en visie van anderen. Ik wil het graag zelf ervaren en soms is dat succesvol en soms ga ik keihard op m'n bek. Soms zit ik er faliekant naast, ben dan trouwens de eerst die dat toegeeft. Ik kan de plank zó gigantisch misslaan, maar hey ik kan hem nóg beter goed raken. #kanshebber Dus zodoende.

~Eerst campagne, dán Champange. Judith Caenen '22