Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Ode aan onze vijf kinderen

Als je mij vier jaar geleden had verteld dat ik nu opnieuw zou samenwonen met Jeroen -wat is dát een leuke vent-, in ons 'Soof-huis Bij Fientje'in Waubach, als één gezin. Een samengestelde chaos van twee volwassenen, vijf kinderen (waarvan 4 pubers en Guus), een jaloerse Vizsla met ADHD en een Teckel-prinses met grootheidswaanzin (alle componenten zie ik terug bij enkele gezinsleden), dan had ik je onmiddellijk voor gek versleten. Maar niets is minder waar en we hebben het heel fijn. Is het makkelijk? Nee. Ging het vanzelf? Nee. Gaat het vanzelf? Nee. Je zult er altijd aan moeten blijven werken. Het kost energie, veel energie; zo veel dat heel Landgraaf hier zijn licht van kon branden. Deze blog is voor iedereen. De liefhebbers, de fans, de aanhakers, de afhakers, de herkenners, de nieuwsgierigen, degenen die het compleet oneens zijn, degenen die stiekem lezen om te weten en vooral niet reageren, maar de andere kant opkijken, maar bovenal is deze voor onze kinderen. Jill, Joris
Recente posts

Eerst campagne, dán champagne

Wat is dit genieten voor types zoals ik. De aanloop naar de lokale gemeenteraadsverkiezingen. Ik sta heel even stil en kijk om me heen. Jajaja jawél, ook ík kan even pas op de plaats maken.. Het is van alles wat, bloedserieus, hilarisch, tenen krommend gênant, gestructureerd en chaotisch. Ik heb geen strijdplan. Ik ben wie ik ben en dat zou genoeg moeten zijn. Natuurlijk heb ik ook geappt en mijn socials ingezet. En fair enough dat is óók klinken poetsen. 'Klinken poetsen' voor mij is dit nu al dé term van 2022. En jazeker, ik sta ook met mijn eigen visitekaartjes op de foto (goeie selfie trouwens Juud. Yes thanks mate!) Maar wat jammer, wat jammer het is net alsof nu ik met mijn hoofd op een poster sta iedereen denkt dat we alleen nog maar over (lokale) politiek kunnen praten. Hey mensen! Ik ben gewoon mezelf, jullie ook...? Mijn motto: Eerst campagne, dán champagne! En jaaaa... Ik heb het nu zélf over de lokale politiek en poest klinken met Jif. Maar ja hallo, ik moet het ook

Doe toch normaal

Jaaa we gaan weer naar het oude normaal, want het nieuwe normaal blijkt toch niet normaal te zijn. Alleen.. Echt? Ga ik echt weer vijf dagen op kantoor werken. Dat moment dat je in een digitale vergadering zit en de collega het bureau achter je de God ganse tijd "shhhttttt, zet die geluid ins get zachter!" of "kal nit zoeë hél." nah ik verheug me nu al. Gaan we echt weer vanouds festivallen en carnavallen? Wat deed ik eigenlijk toen alles nog normaal was? Betere vraag: Hóe deed ik dat allemaal? Ehh geen idee. Dat is ongeveer dezelfde vraag als: wat deed ik in Godsnaam voordat ik kinderen kreeg? Waar had ik het toen zo druk mee? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Ik heb in ieder geval aan jullie gedacht! Coronaphase is wel een periode geweest van nieuwe frisse ideeën. Ja heel gevaarlijk voor types zoals ik. Die worden toch altijd wel heel freaky van die rust. Hoewel zo'n coronatijdperk voor diezelfde types ook heel verwarrend is. Ik ben nog geen enkele keer besmet

Levend Stratego

Rare tijden dit Covid-19 tijdperk. Zelf doe ik heel erg mijn best, maar struikel nog wel eens over alle aanpassingen en richtlijnen. De gewoonte. Ik keek laatst naar een foto van Pinkpop; stonden we lekker met z'n allen hutje mutje met een biertje op een groot grasveld muziek te luisteren, of naar de foto aan de muur van mijn broers bruiloft; heerlijk ongecompliceerd zonder veel na te denken samen zijn. Is dat passé? Voor spontane, impulsieve types zoals ik is dit 'alles' even wennen. Begrijp me niet verkeerd, ik zie wel degelijk het belang en groter geheel, maar voel me op straat nu net moeder eend die hardop denkend, mét mondkapje haar kroost waggelende kuikens met vooral oogcontact bij elkaar probeert te managen om fysiek contact te vermijden...  Hee allemaal! Hoe gaat het met jullie?! Wat doen jullie op een dag? Hoe ziet jullie (werk)week eruit? Waar staan jullie mee op en waar gaan jullie mee naar bed? Struggles of loopt het allemaal wel? Wat zijn nu de mooie dingen di

Het BronzGreen-effect

Kennen jullie die abstracte kreten waar je in eerste instantie helemaal niks mee kunt, omdat je niet begrijpt hoe dat dan zou moeten? Bijvoorbeeld: 'Terug naar de basis' en 'mens-zijn', 'je minder afhankelijk opstellen', 'geluk van binnenuit halen i.p.v. buitenaf?' HOE DAN?! Wat ga je dan doen, als in concreet iets doen? Ik kon er helemaal niks mee, totdat ik een e-mail kreeg. “28 mei 2019. Beste Avond4Daagse Landgraaf, Allereerst complimenten voor de geweldige editie van de Avond4Daagse! Wat een blije gezichten en positieve reacties heb ik mogen zien. Ik zag de oproep bij Marco Reumkens op LinkedIn omtrent de organisatie en de versterking hiervan. Graag willen mijn collega en ik kijken wat we voor jullie kunnen betekenen. We ontdekken graag waar de behoefte ligt en of we daar een steentje aan bij kunnen dragen. Wellicht dat we dit onder genot van een kop koffie kunnen bespreken. Ik verneem het heel graag!" Aha, koffie! Daar word

Radiostilte? Of bewust luisteren?

Zo. Ik ga er toch eens wat over schrijven. Mijn radiostilte verbreken. 'Hoort dit op social media?' Ehm, de vraag op zich al zou bij mij normaal gesproken automatisch het antwoord 'Nee' genereren. Maar hey, wat is tegenwoordig normaal ? I k behoor in ieder geval niet tot die categorie. Het kan een beetje overkomen als vloeken in de kerk, dus feel free om dit níet te lezen. Deze blog kan schokkende passages bevatten. Afhaken mag.  Puur mijn visie, zit ook niet iedereen op te wachten.  Just my point of view. Jaha, ik hoor jullie wel "Niet doen Juud! Dit is toch iets heel persoonlijks? Je hoeft je voor niemand te verantwoorden." Ja klopt. Aandoenlijk die beschermende typetjes. Nah kom op, wat is het állerergste dat kan gebeuren? Ohja, dus?  Ik heb er een tijdje helemaal niets over gerept, geen behoefte ook. Waarom zou ik? Ik heb me op de vlakte gehouden. Het is allemaal geen geheim en mensen die direct vragen krijgen -meestal- een eerlijk antwoord. Een p