Het BronzGreen-effect

Kennen jullie die abstracte kreten waar je in eerste instantie helemaal niks mee kunt, omdat je niet begrijpt hoe dat dan zou moeten? Bijvoorbeeld: 'Terug naar de basis' en 'mens-zijn', 'je minder afhankelijk opstellen', 'geluk van binnenuit halen i.p.v. buitenaf?'
HOE DAN?! Wat ga je dan doen, als in concreet iets doen? Ik kon er helemaal niks mee, totdat ik een e-mail kreeg.

“28 mei 2019. Beste Avond4Daagse Landgraaf,

Allereerst complimenten voor de geweldige editie van de Avond4Daagse! Wat een blije gezichten en positieve reacties heb ik mogen zien.

Ik zag de oproep bij Marco Reumkens op LinkedIn omtrent de organisatie en de versterking hiervan. Graag willen mijn collega en ik kijken wat we voor jullie kunnen betekenen. We ontdekken graag waar de behoefte ligt en of we daar een steentje aan bij kunnen dragen. Wellicht dat we dit onder genot van een kop koffie kunnen bespreken.

Ik verneem het heel graag!"

Aha, koffie! Daar word ik blij van -hoe simpel kan het leven zijn- dacht ik toen ik deze e-mail in onze gezamenlijke mailbox zag opploppen (hah, dit blijkt helemaal geen woord te zijn. Cool.) En ik zal je vertellen; ik had werkelijk géén idee wat ik me hierbij moest voorstellen. Hoe zouden zij ons gaan helpen? Van die abstracte dingen als: 'terug naar de basis' en 'mens-zijn. Ja uhuh. Hoe dan?! Maar anyway: koffie altijd goed! 
Hoe breng ik in Godsnaam zo'n oer gevoel onder woorden. Niet. Dat lukt simpelweg niet. Zélfs na de koffie aan mijn eigen keukentafel had ik geen enkel beeld wat lijkt op hetgeen er daadwerkelijk gebeurt tijdens de strategische sessies van Delano Lankhorst en Jim Bemelen, de heren van BronzGreen. 
Uitleggen? Mwah uitdaging... Nee, zoals ik zei dat kan ik niet. 

Ook bij deze blog geldt: je kunt gewoon stoppen met lezen. Je hebt namelijk áltijd zelf een keuze. (een BronzGreen klassieker)

De kracht van BronzGreen is voor mij dat zij op een heel natuurlijke, laagdrempelige manier in bewustwording het verschil kunnen maken. Een geweldige dynamiek tussen twee Landgraafse jongens. Ik weet in eerste instantie nooit zo goed wat ik van zoiets moet vinden. Het mooie is: Je móet ook helemaal niks vinden aan de voorkant. Je moet ervaren en daarna mág je iets vinden. Bij mij onstaat het BronzGreen-effect. De inspiratie voor het schrijven van deze blog komt voort uit de verschillende sessies, dit is dan ook romantisch gezegd 'een ode aan BronzGreen'. (Je hebt nog steeds zelf die keuze..)
Zó, nou hou eens op met zeiken en zeuren, dat ellendige kijken naar wat een ander wel of niet heeft, wel of niet doet, haal je energie uit je eigen mooie ik. Geniet van het hier en nu. En ja! situaties, mensen en (levens)fases veranderen. Niet alleen je eigen, maar ook die van anderen. Vind je het niet leuk? Doe er iets aan! Vind je het niet prettig? Doe er iets aan! Wil je het anders? Doe er iets aan! Niet de ander, jij! Zolang je jezelf begrijpt, hoeft een ander je niet te begrijpen.

Wat zo ontzettend waardevol voor mij aan de sessies van Delano en Jim is, is het gegeven dat ik ergens aan begonnen ben in het belang van de Avond4daagse Landgraaf en het resultaat valt te plaatsen in een veel groter geheel. Wat is dát gaaf! Persoonlijk, professioneel, vrije tijd bedenk het maar, alles valt en staat met 'zijn wie je bent'. Mens wat ben je mooi!

Hoewel ik best van enige diepgang houd, vind ik mezelf geen geitenwollen sok. Je kent ze wel die vragen: 'Waarom doen we wat we doen? Waarom organiseren wij een avondvierdaagse in Landgraaf? Wat is ons doel, onze missie en visie daarop, wat is onze ambitie?' Ehhhh.. Ja, poeh geen idee. Ik ben een gevoelsmens en trek me nooit zo heel veel aan van de ratio. Ik voel dat ik dit moet doen en dat ik het leuk vind om te doen, dus doe ik het. Zoiets?
'Doen we het vanuit onszelf, voor onszelf? Of willen we anderen iets laten zien/ doen of zelfs bewijzen? En waarom? Misschien voor een stukje waardering? Aandacht? Bevestiging? Indruk maken op? Of worden we er echt gelukkig van?' Pfff ja, hey hallo, weet ik veel! Túúrlijk is het leuk om waardering te krijgen en te genieten van mensen die genieten van hetgeen dat je doet.  'Essentieel of belangrijk?' Jezusmina wat confronterend. Wat gebeurt er?! En opeens dringt er een en ander tot me door. 

Wat me het allermeest bij blijft vanuit de sessies zijn twee dingen:

• Één: De sessies zijn niet alleen professioneel waardevol, veel meer nog: ze raken mij persoonlijk. Ze confronteren mij keer op keer met mezelf. Spiegelen, zelfreflectie, noem het zoals je wilt, maar er gaan continu lampjes branden. Tijdens een sessie gaat mijn hoofd te keer als een flipperkast en vallen er 'kwartjes' alsof ik de jackpot win bij het muntjes schuiven op de kermis. Een voorbeeld hiervan is het verantwoordelijk zijn voor je eigen geluk en het onafhankelijk opstellen t.o.v. anderen. Niemand is verantwoordelijk voor jouw geluk in je leven, anderen zijn enkel een toevoeging op jouw geluk. Er is maar één persoon waar je je hele leven mee door móet en dat ben jezelf. Dus zorg maar dat je gelukkig bent met jezelf, anders ben je dat ook niet met een ander. Je bént simpelweg niet afhankelijk van een ander om gelukkig te (kunnen) zijn. 

En daar ging het bij mij in de afgelopen -pak 'm beet- 3 jaar 'mis'. Precies dáár zat de kern. Ik heb me enorm afhankelijk opgesteld in bepaalde situaties en fases. Denkend dat het mezelf niet zou lukken om bepaalde periodes door te komen zonder aandacht, hulp of steun van specifieke personen in mijn leven. Onzin! Menselijk, maar mee ophouden Juud, klinkklare onzin! Als je een ander nodig hebt om zelf gelukkig te zijn ga je het simpelweg niet worden. Gaat niet gebeuren.

Een dierbaar persoon zei me: 'Ik haal mijn geluk van binnenuit'. Een type als ik zoekt geluk van buitenaf. En hoewel ik wel geniet van het proces, lag het zwaarte punt op: 'Wat vinden mensen van mij? Van wat ik doe, hoe ik het doe en van de keuzes die ik maak?' En de mate van het geluksgevoel was afhankelijk van de waardering, respect, complimenten, die daarop volgden en de felheid van de schijnwerper die op me stond als ik een prestatie had geleverd. Dán pas was ik trots, dán pas was het tastbaar; mijn geluksgevoel gegenereerd door anderen. Vreselijk. 

• Twee: Durf jezelf te zijn. Ga uit van het positieve en streef met een positieve mindset jouw doel na. Durf te dromen, groot te denken, fouten te maken, reflecteer, maar speel geen spel. Blijf te allen tijde (bij) jezelf en laat de ander de ander zijn. We zijn non stop bezig met het (ongevraagd) geven van meningen. Anderen overtuigen, soms zelfs manipulerend. Terwijl dat niks zal opleveren. Sterker nog, we kwetsen mensen er vaak opzettelijk mee. We laten geen ruimte over voor het verhaal van een ander, maar blijven stoïcijns protesteren tegen alles wat ons niet zint in de keuzes en visie van de ander. Ze zeggen in moeilijke tijden leer je je mensen kennen. Wie accepteert het moment dat je onbegrijpelijke, onverwachte wendingen maakt? 

Ook hier voelde ik 'm binnenkomen en heb ik iets te leren. Waarom zo bezig zijn met de ander? Ben ik jaloers? Zou ik willen wat anderen hebben/kunnen? Onzekerheid? Wat is nu eigenlijk mijn probleem? En andersom, waarom is de ander zo enorm bezig met mij? Kan iemand mij daar een antwoord op geven?
We veranderen allemaal continu. Niemand staat stil, we bewegen alleen niet allemaal dezelfde kant op en niet in hetzelfde tempo. Sommige processen zijn al voorbij voordat ze aan het oppervlakte komen. Soms kunnen we ons vinden en voegen, soms niet en gaan we ons distantiëren. En dat mag!
Op het moment dat ik me niet begrepen voel of denk mijn punt niet duidelijk neergezet te hebben ga ik datzelfde punt met andere woorden nog eens maken, vervolgens mis ik volledig mijn punt en schiet voorbij aan mijn doel. Leef en laat leven. 

~Wat je vasthoudt raak je kwijt, wat je loslaat blijft bij je, wat je vrijlaat komt naar je toe.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over zaken die: 

• belangrijk en urgent zijn; 

• belangrijk maar niet urgent;

• urgent maar niet belangrijk;

• niet urgent en niet belangrijk.

Ook deze zijn niet alleen inzetbaar in de professionele sfeer. Maar wat voor mij belangrijk en urgent is, kan voor een ander in een heel ander kader vallen. En dat is niet goed of fout.
Aan de rand van 2020 beperken we onszelf finaal door te leven in een schijnwereld. 'We kopen spullen die we niet nodig hebben - met geld dat we niet hebben - om indruk te maken op mensen die we niet leuk vinden.' Niet letterlijk natuurlijk (kan het er maar beter even bij zetten, je weet maar nooit in mijn geval).

De persoon die ik ben.. Jah, je kunt er van alles van vinden. Ik zal je zeggen: ik vind er ook van alles van. Laat ik vooropstellen: je hoeft het niet leuk te vinden, als ik het maar leuk vind. Mijn ding hoeft niet jouw ding te zijn.
Je kunt het gewoonweg niet voor iedereen goed doen, maar doe het in ieder geval voor jezelf goed..

In de sessies vind ik veel bizarre gelijkenissen met Jim. Voorbeeld hiervan: ik stuur appjes naar mezelf. Er zijn groepsapps waar mijn privé én zakelijke nummer in zitten en de situatie komt dus regelmatig voor dat 'Judith C' appjes krijgt van 'Jumankind'  en andersom (serieus). Dus... Om maar even een voorbeeld te geven. Dacht ik even redelijk uniek te zijn, ja forget it! Álles wat er gezegd wordt is raak. Ik heb meer baat bij de strategische sessies van Delano en Jim, dan bij mijn eigen psychologische sessies. 'Wat zegt ze nu allemaal?'

De kracht van Stichting Avond4daagse Landgraaf zit 'm in een gezamenlijk geloof. Geloof in dat we kunnen bereiken wat we willen. Hiervan zijn we ons bewust geworden tijdens de BronzGreen sessies. Wie zijn we en wat willen we? Met een ijzersterke dynamiek merken wij dat we een beweging veroorzaken op vele verschillende vlakken. Individueel kunnen we niet half van wat we samen kunnen. Wij waarderen elkaars overeenkomsten en respecteren elkaars verschillen. Het maakt gewoonweg niet uit wat anderen vinden, wij geloven hierin en daarmee in onze visie:
“Wij geloven in verbinden en creëren van kansen, zodat mensen bewust kunnen worden van hun eigen geluk”

                                 

Sommige dingen kun je niet alleen. Daar heb je hulp bij nodig. Hulp van mensen die geen mening hebben, je willen begrijpen, kunnen luisteren, de juiste vragen stellen en direct durven te reageren. Je respecteren in wie je bent en wat je doet en puur erop gericht zijn om jou te helpen beter te worden in hetgeen je doet en waar je gelukkig van wordt. Koester die mensen en laat ze een toevoeging zijn op dat wat jou gelukkig maakt. Dank je wel BronzGreen.

Een aantal personen is voor mij belangrijk, een enkeling zelfs essentieel en de rest is wat het is. Sommigen mogen mijn toevoeging zijn, voor sommigen mag ik een toevoeging zijn. Ik genereer vanaf nu zelf mijn eigen geluk. Zo ook in de dingen die ik doe en met wie ik die doe. 

~Het BronzGreen-effect op zijn Judith's.